Η χλαμύδια είναι σχεδόν η πιο διαδεδομένη από τις σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες. Αποτελεί όμως και μεγάλο πρόβλημα, γιατί οι περισσότερες γυναίκες που προσβάλλονται δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Ωστόσο, οι παρενέργειες της ασθένειας είναι εξαιρετικά επικίνδυνες, γι' αυτό όποιος υποψιάζεται πως έχει κάποια μόλυνση, πρέπει να σπεύδει αμέσως σε ένα νοσοκομείο για σωστή διάγνωση. Η χλαμύδια μπορεί να προκαλέσει βλάβες στο τοιχώματα του κόλπου, το στόμα, τα μάτια, την ουροφόρο οδό και το ορθόν έντερο, αν και συνήθως προσβάλλει τον τράχηλο, που εκκρίνει ένα κιτρινωπό δύσοσμο υγρό. Η πιο σοβαρή συνέπεια της μόλυνσης είναι ότι στο 30% των γυναικών προκαλούνται φλεγμονώδεις ασθένειες της πυέλου που, αν δεν θεραπευθούν, μπορεί να οδηγήσουν σε στείρωση. Η γυναίκα που έχει μολυνθεί, είναι δυνατόν κατά τον τοκετό να μεταδώσει τη νόσο στο παιδί της. Το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα της χλαμύδιας στα νεογέννητα είναι η επιπεφυκίτις, αλλά μπορεί να του προκαλέσει και πνευμονία. Τα συμπτώματα της χλαμύδιας είναι συνήθως σπάνια, αλλά προειδοποιεί συχνά τη γυναίκα με κολπικές εκκρίσεις. Είναι πιθανόν να παρουσιαστούν πυρετός και ενοχλήσεις στην κοιλιά, ιδιαίτερα κατά τη συνουσία. Οι άνδρες παρτενέρ έχουν κάψιμο κατά τη διούρηση. Η χλαμύδια θεραπεύεται εύκολα, όταν διαγνωστεί με τα σύγχρονα τεστ που γίνονται στα νοσοκομεία. Ο ειδικός κάνει τη διάγνωσή του μέσα σε μισή με μία ώρα και έτσι η θεραπευτική αγωγή αρχίζει αμέσως. Η χλαμύδια θεραπεύεται εντελώς με αντιβιοτικά, αλλά τα φάρμακα πρέπει να λαμβάνονται αυστηρά σύμφωνα με τις οδηγίες, ώσπου να ολοκληρωθεί η θεραπεία. Είναι επικίνδυνο να σταματήσετε τα χάπια μόλις εξαφανιστούν τα συμπτώματα, γιατί η μόλυνση μπορεί να υποτροπιάσει και τότε η επίδρασή τους δεν θα είναι τόσο αποτελεσματική. Κάθε σεξουαλικά δραστήριος άνθρωπος απειλείται από τη χλαμύδια, αλλά όσοι έχουν πολλούς παρτενέρ κινδυνεύουν περισσότερο. Αν οι σεξουαλικές συναντήσεις σας έχουν πραγματοποιηθεί με διαφορετικούς συντρόφους και έχετε προσβληθεί από την ασθένεια, πρέπει να τους ειδοποιήσετε όλους, για να κάνουν διαγνωστική εξέταση και, αν χρειαστεί, να ακολουθήσουν τη σχετική θεραπεία. Μπορείτε να προστατευθείτε από το ενδεχόμενο μελλοντικής μόλυνσης χρησιμοποιώντας προφυλακτικά, διάφραγμα και σπερματοκτόνες κρέμες.