την πουτσίσατε αχαχαχαχαχαχα

@mad-or-bad Η ευχή που όλοι περιμέναμε Χαχαχαχαχαχαχαχχα

@sicimaf να σου πω την αλήθεια θα ήθελα να το κερδίσει ο γαύρος, οσο αντιολυμπιακος και να ειμαι

@mad-or-bad Εγώ να σου πω την αλήθεια, αμφιταλαντεύομαι ακόμα.

Καταλαβαίνω πως το λες. Ναι οκ ελληνική ομάδα είναι, να υποστηρίξουμε κλπ.. αλλά από την άλλη σκέφτεσαι και το τι έχει κάνει οοοολα αυτά τα χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο και πόσο πίσω μας έχει κρατήσει...

@sicimaf με αυτον τον τρόπο της σκέψης μένουμε κολλημένοι και δεν θα πάμε πουθενά και ποτέ και στην τελική ,εμείς βγαίνουμε χαμένοι αν δεν κερδίσει το Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Και δεν στο λέει κάποιος τυχαίος, οσες φορές εχω τσακωθεί εγώ με γαύρους,

δεν εχει τσακωθεί ολη η υπόλοιπη Αθήνα, μάρτυρες μου ο Λιάρης και ο Αρτινός

@mad-or-bad  εε παει χαλασε ο κοσμος

Απόψε η μεγάλη μέρα!!! Ελπίζω όλα να πάνε καλά!! 

@artinos λες ή με την ελπιδα θα μεινεις ;

😝

Μπράβο σας παίδεςμ αξιοι.

Ειδικά μετα το πέναλτυ που δεν σας εδωσε ,

ενω πριν σας στήριζα μόνο με την λογική,

σας στήριζα με την ψυχή μου.

Δημοσιεύτηκε από: @mad-or-bad

↑

Μπράβο σας παίδεςμ αξιοι.

Ειδικά μετα το πέναλτυ που δεν σας εδωσε ,

ενω πριν σας στήριζα μόνο με την λογική,

σας στήριζα με την ψυχή μου.

Έχω τρελαθεί!

Να' σαι καλά φίλε. Φανερώνεις το μεγαλείο της ψυχής σου. Και πάλι ΕΥΓΕ.

Το όνειρο έγινε αληθινό, ο Θρύλος σήκωσε το ευρωπαϊκό!

Θρύλος της Ευρώπης ο Ολυμπιακός, έκανε κατάθεση ψυχής στην OPAP Arena, λυγίζοντας τη Φιορεντίνα στην παράταση με χρυσό σκόρερ τον Ελ Κααμπί στο 116’ και κατακτώντας το Conference League!

Ολυμπιακός-Φιορεντίνα 1-0 παρ.: Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Το σήκωσε σε χώμα ελληνικό!

Είναι αλήθεια! Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Conference League! Με γκολ του αρχισκόρερ Αγιούμπ Ελ Καμπί στο 116′ της παράτασης, η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ λύγισε 1-0 τη Φιορεντίνα και ανέβηκε στην κορυφή του θεσμού!

Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο, πέρα από συγχαρητήρια! 

Μπράβο σας, να το χαρείτε !!

Δημοσιεύτηκε από: @liaris

↑

Το όνειρο έγινε αληθινό, ο Θρύλος σήκωσε το ευρωπαϊκό!

Θρύλος της Ευρώπης ο Ολυμπιακός, έκανε κατάθεση ψυχής στην OPAP Arena, λυγίζοντας τη Φιορεντίνα στην παράταση με χρυσό σκόρερ τον Ελ Κααμπί στο 116’ και κατακτώντας το Conference League!

Ολυμπιακός-Φιορεντίνα 1-0 παρ.: Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Το σήκωσε σε χώμα ελληνικό!

Είναι αλήθεια! Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Conference League! Με γκολ του αρχισκόρερ Αγιούμπ Ελ Καμπί στο 116′ της παράτασης, η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ λύγισε 1-0 τη Φιορεντίνα και ανέβηκε στην κορυφή του θεσμού!

Κερδίσατε εναντιον 12 κερδισατε και τον καταραμένο τον μητσοτάκη αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Τον μαρινακη δεν τον σηκώνουν στα χεριά ?

Γιατι ?

αχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Ανέβασε την Ελλάδα στη 15η θέση ο Ολυμπιακός - Πέντε ομάδες στην Ευρώπη από το πρωτάθλημα της σεζόν 2024/25!

Με τη νίκη του στην παράταση του τελικού του Conference League, ο Ολυμπιακός ανέβασε την Ελλάδα 15η στη βαθμολογίας της UEFA, με τη χώρα μας να έχει 5 ομάδες στην Ευρώπη τη μεθεπόμενη σεζόν.

@mad-or-bad θέλουν να κάνουν καλοκαιρινές διακοπές τα παιδιά αντί για φυσικοθεραπειες στην μεση

 Ένα όνειρο τρελό πραγματοποιήθηκε!!! 

@liaris 

τι ομαδαρα ειμαστε εμεις που σας κερδίσαμε τόσες φέτος

αχααχαχαχαχαχχχαχαχα

«Μαζί με εμάς, να δούνε και οι νεκροί μας»: Η κούπα του Conference League στο μνημείο της Θύρας 7

συγχαρητήρια στο θρύλο .

Αν και ΒΑΜΜΕΝΟΣ πράσινος, πετάχτηκα από τον καναπέ μέχρι το ταβάνι και φώναζα γκολ και το έκανα χωρίς να το συνειδητοποιήσω .

ΜΠΡΑΒΟ και πάλι ΜΠΡΑΒΟ , μακάρι να είναι μια απαρχή καλύτερων ημερών για το ποδόσφαιρο μας με καλύτερη ενέργεια για όλες τις ομάδες , ίσως μας βοηθήσει να βγούμε από την μιζέρια μας ( ποδοσφαιρική και όχι μονο....) 

@demonasg ΓΙΑΥΤΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΩΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ

αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Συγχαρητήρια στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ...

α. Πράγματι ο Μαρινάκης επένδυσε ένα σκασμό λεφτά και είναι αλήθεια ότι ο Μεντιλίμπαρ διαχειρίστηκε με ευφυία το παιχνίδι αι τους παίκτες.

β. Οι μονάδες (προσωπικότητες) που έχει ο Ολυμπιακός έπαιξαν όπως ήθελε ο προπονητής.  Σημειώνω το άψογο (και πολύ παθιασμένο) παιχνίδι του Ρέτσου, το σεμνό, τεχνικό και αποτελεσματικό παιχνίδι του νεαρού Τζολάκη, δίπλα στον γκολτζή ΕλΚααμπί!

γ. Η τακτική του Μεντιλίμπαρ μοιάζει με αυτή του Ρεχάγκελ (euro 2004). 
"Δεν μας ενδιαφέρει το θέαμα και η τέχνη, αλλά το αποτέλεσμα"! 
Άλλωστε ο ίδιος ο Μεντιλίμπαρ είπε ότι η Φιορεντίνα έπαιξε καλύτερο παιχνίδι από μας ...!

δ. Το μεγάλο όφελος αφορά όλες τις Ελληνικές ομάδες, καθώς όλοι αναγωνρίζουν το ψηλό επίπεδο του φετεινού πρωταθλήματος.

Τα ποτάμια Ελλήνων φιλάθλων στους πανηγυρισμούς αποδεικνύουν ότι ο λαός θέλει ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ, θέλει κάτι να ΧΑΡΕΙ, κι ας είναι από το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο, ψάχνει ευκαιρίες για προοπτική και αισιοδοξία!  Ας όψονται οι αλαζόνες που μας κυβερνούν...  Μεταξύ μας, τα Τέμπη και οι υποκλοπές δεν έδειξαν ακόμη τα δόντια τους!

Ας ελπίζουμε... 😀 

@live Οπως τα λες και μακάρι να το παίρνει πάντα όποια ομαδα επενδύει σωστά και παιζει καλη μπάλα.

Οχι τα αίσχη του παρελθόντος, αυτα ας τα αφήσουμε πίσω για να παμε μπροστα.

https://prnt.sc/GNEzuxsuUK8U

@mad-or-bad Χαχαχαχαχαχαχα

Διάβασα το παρακάτω άρθρο ενός δημοσιογράφου, το θεωρώ πολύ καλό. Εάν έχετε ελεύθερο χρόνο διαβάστε το.

Πώς γίνεται να μην χαρείς με τη χαρά του φίλου σου;

Η κατάκτηση του Κόνφερενς από τον Ολυμπιακό μπορεί να είναι η δεύτερη ευκαιρία για το ελληνικό ποδόσφαιρο να ξεφύγει από τη μιζέρια του. Η πρώτη χάθηκε στην Πορτογαλία.

Υπήρξε κάποια εποχή, όχι και τόσο μακρινή που τα καφενεία της χώρας, ήταν χωρισμένα σε γαλάζια και πράσινα. Οι μεν δεν πλησίαζαν σε εκείνα των δε και το ανάποδο, άντε να είχαν καμία «καλημέρα» και πολύ θα ήταν. Το φαινόμενο ήταν περισσότερο έντονο όταν πλησίαζαν οι εκλογές, καταλάγιαζε στη συνέχεια με την εκλογή του όποιου νικητή και οι άνθρωποι ξαναγύριζαν στην καθημερινότητά τους και στα προβλήματά τους.

Κάπως αντίστοιχη ήταν τότε και η αντιπαλότητα με αφορμή τις ομάδες. Ολυμπιακοί εναντίον Παναθηναϊκών, Αεκτσήδες εναντίον και των δύο, παόκια εναντίον αρειανών και ο κατάλογος της αντιπαλότητας δεν είχε τελειωμό. Η γενιά μου, αυτή μου μεγάλωσε στη δεκαετία του 80, δεν θα μπορούσε να εξαιρείται απ’ αυτόν τον κανόνα. Δεν υπήρχε διαδίκτυο τότε, η τηλεόραση ήταν μόνο δημόσια, γενικώς δεν είχες και με πολλά ν’ ασχοληθείς, το Κυριακάτικο ή το μεσοβδόμαδο ματς ήταν ένα από λίγα που τραβούσαν το ενδιαφέρον όλης της παρέας.

Στην παρέα μας οι Ολυμπιακοί ήταν περισσότεροι. Κατά συνέπεια σε κάθε ματς των «αιωνίων» υπήρχε η ανάλογη καζούρα είτε απ’ τη μία είτε απ’ την άλλη πλευρά. Καζούρα που έφτανε στα όρια του πάθους για να μπεις στο μάτι του άλλου, αλλά ένα περίεργο πράγμα, η φάση σταματούσε εκεί, στο χρόνο που χρειαζόταν να φτάσουμε ως το σχολείο. Μετά ως δια μαγείας, κάθε αντιπαλότητα εξαφανιζόταν και στο διάλειμμα όλοι μαζί παίζαμε μπάλα προσπαθώντας ο καθένας να μοιάσει στον Σαραβάκο ή στον Μητρόπουλο, στον Αναστόπουλο ή στον Μαύρο, ανάλογα ο καθένας με τις ποδοσφαιρικές του προτιμήσεις.

Ποτέ δεν πάψαμε να μιλάμε ή να κάνουμε παρέα, ποτέ δεν σταματήσαμε να είμαστε φίλοι, ποτέ δεν διανοηθήκαμε να προσβάλουμε ο ένας τον άλλον. Η καζούρα είχε συγκεκριμένη αρχή, διάρκεια και τέλος. Έως την επόμενη φορά.

Εκεί στη εφηβεία η παρέα γνώρισε τον Κώστα που ήταν καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερός μας. Φανατικός Ολυμπιακός, μπορούσε να σου απαριθμήσει τα πρόσωπα της 11άδας του Ολυμπιακού κάθε χρονιάς, τους τίτλους, περιστατικά από τα γήπεδα που είχε βρεθεί γιατί είχε τρέλα με τον Θρύλο.

Εργάτης στο επάγγελμα, είχε πάει μετανάστης για κάποια χρόνια στη Γερμανία, παντρεύτηκε μια Γερμανίδα, έκανε παιδί μαζί της και χώρισε στη συνέχεια. Γιατί; Επειδή δεν υπήρχε περίπτωση να παίζει ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη και να μην πάρει το τρένο ή το λεωφορείο και να πάει. Κι ας μην είχε να φάει την επόμενη μέρα.

Άφηνε πίσω την οικογένειά του και σε εποχές που δεν ήταν και τόσο εύκολο να βρεθείς στην κάθε γωνιά της Ευρώπης για ένα ματς -ειδικά όταν είσαι εργάτης- εκείνος το κατάφερνε. Με το ανάλογο κόστος βέβαια το οποίο και πλήρωσε στη συνέχεια καθώς η Γερμανίδα είδε και αποείδε και τον ξαπόστειλε.

Ο Κώστας είχε γυρίσει στο χωριό μας, έκανε μεροκάματα δεξιά, αριστερά, αλλά παρέμενε άρρωστος γαύρος, κάνοντας παρέα με τον θείο μου, φανατικό Ολυμπιακό, με τον οποίο επίσης η καζούρα -ανάλογα το αποτέλεσμα του ματς- ήταν ένα κομμάτι της καθημερινότητάς μας.

Πάνω απ΄όλα όμως ο Κώστας ήταν φίλος του ποδοσφαίρου. Το παιχνίδι που παίζαμε για να περνάει η ώρα ήταν «πες μου την ομάδα να σου πω το γήπεδό της» ή «ποιο είναι το παρατσούκλι της ΚΠΡ». Και θυμόταν τα πάντα ο μπαγάσας. Παράλληλα, επειδή είχαν δει πολλά τα μάτια του, επειδή είχε αλητέψει όσο τον έπαιρνε να το κάνει, συνήθιζε να μάς λέει «κάντε όση πλάκα θέλετε ο ένας στον άλλον, αλλά να θυμάστε ότι η φιλία είναι πάνω απ’ όλα».

Από τις εποχές εκείνες έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια. Χαθήκαμε με τον Κώστα, θα κοντεύει τα 70 αν ζει ακόμα. Θέλω να πιστεύω ότι είδε το χτεσινό τελικό και είμαι σίγουρος ότι θα πρέπει να έκλαιγε σαν μικρό παιδί την ώρα που το κύπελλο σηκώθηκε στον ουρανό. Για τον θείο μου είμαι σίγουρος, πάτησε τα 80 και αξιώθηκε -όπως μου είπε στο τηλέφωνο όταν τον πήρα να του δώσω συγχαρητήρια- να το ζήσει κι αυτό: να δει τον Ολυμπιακό κυπελλούχο Ευρώπης.

«Άντε και στα δικά σας», μου είπε αποχαιρετώντας με, κι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως όλα αυτά τα πειράγματα, όλο αυτό το πάθος, η αντιπαλότητα που είχε διάρκεια ζωής μισής ώρας – μέχρι να φτάσουμε στο σχολείο, ήταν εμπειρίες που στην ουσία μας έδεσαν αντί να μας χωρίσουν. Αν το φέρναμε στα μέτρα της αγοράς, θα μιλούσαμε για ένα είδος «υγιούς ανταγωνισμού» -αν τελικά υπάρχει κάτι τέτοιο- που στον πυρήνα του εμπεριέχει μια μεγάλη αλήθεια, η οποία συμπυκνώνεται στο εξής ερώτημα: «Πώς γίνεται να μη χαρώ με την χαρά του φίλου μου;».

Κάποια στιγμή χθες, στη ζωντανή μετάδοση του Mega, o Αντώνης Καρπετόπουλος είπε μια μεγάλη αλήθεια: πως με τη νίκη του Ολυμπιακού και την κατάκτηση του τροπαίου, μας δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία -μετά το έπος της Πορτογαλίας- ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες και το άθλημα να πάει ακόμα πιο μπροστά, να ανέβει ο ανταγωνισμός, να υπάρξουν κι άλλες ομάδες που θα διεκδικήσουν τρόπαια στο μέλλον. Την πρώτη την χάσαμε, το ερώτημα είναι θα χάσουμε κι αυτήν;

Σε αυτό το μέλλον δεν χωράνε μυαλοφυγόδικοι (παράγοντες ή μη), που αντί να πανηγυρίσουν την επιτυχία τους τα βάζουν με τον αντίπαλο, που αντί να χαρούν αυτή τη μοναδική εμπειρία ζωής σπάνε καθίσματα, γράφουν εμετικά συνθήματα και κατουράνε όπου βρούνε, επιβεβαιώνοντας ότι η θεωρία της εξέλιξης έχει και θλιβερές εξαιρέσεις.

Σε αυτό το μέλλον χωράνε εικόνες σαν κι αυτή με τον πιτσιρικά στο αναπηρικό αμαξίδιο στα χρώματα άλλης ομάδας, ο οποίος εκείνη την ώρα φορούσε την φανέλα του Ολυμπιακού, επειδή υπάρχουν κάποιες στιγμές που οφείλεις να ξεχωρίζεις. Κι αυτό το μάθημα το έδωσε ο μικρός Γιάννης.

Γιώργο, Αντώνη, Ηλία, Ντίνα, θείε, Κώστα μπαγάσα, είστε άξιοι κυπελλούχοι Ευρώπης.

Ας ανεβάσω και τα Highlights του τελικού

Ειδικά αφιερωμένο στους αδελφούς ΑΕΚτζίδες. Ευχαριστούμε για την φιλοξενία!