Adult forum Gr
Greek Escorts & Call Girls forum
Το σπήλαιο του Πλάτωνα
Το πιο διάσημο ίσως νοητικό πείραμα δεν είναι άλλο από την περίφημη αλληγορία του σπηλαίου που δίνει ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» του. Στόχος του μεγάλου φιλοσόφου είναι να μιλήσει για το εάν οι αισθήσεις μας αρκούν για να προσεγγίσουμε την Αλήθεια.
Μια ομάδα ανθρώπων, λέει ο Πλάτωνας, ζουν αλυσοδεμένοι σε ένα σπήλαιο για ολόκληρη τη ζωή τους, δίχως να μπορούν να στρέψουν το κεφάλι τους. Το μόνο που βλέπουν είναι ο τοίχος μπροστά τους, ενώ ακούνε -χωρίς όμως να βλέπουν- άλλους ανθρώπους πίσω τους. Εκεί, δηλαδή πίσω τους, καίει επιπλέον μια φωτιά που ρίχνει φως στον τοίχο που βρίσκεται εμπροσθέν τους. Όταν άνθρωποι περνούν μεταξύ τοίχου και φωτιάς, οι σκιές τους διαγράφονται πάνω στον τοίχο, ενώ οι δεσμώτες ακούνε μόνο μια υπόκωφη ηχώ. Η μόνη πραγματικότητα για αυτούς είναι οι σκιές!
Κατόπιν, κάποιοι απελευθερώνονται από τα δεσμά. Βλέπουν τη φωτιά και τα αντικείμενα που σχημάτιζαν τις σκιές. Βρίσκουν έναν τρόπο να βγουν από το σπήλαιο, στο φως του ήλιου. Τα μάτια τους δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο δυνατό φως, όμως σταδιακά γνωρίζουν τον πραγματικό κόσμο. Εάν αποφασίσουν να ξαναμπούν στη σπήλια, τα μάτια τους θα προσαρμοστούν ξανά στο σκοτάδι. Εάν επιπλέον επιχειρήσουν να εξηγήσουν την πραγματικότητα στους άλλους κρατούμενους, ενδεχομένως να αντιμετωπιστούν ως τρελοί και να δεχτούν το μίσος και την οργισμένη αντίδρασή τους. Τι πρέπει να κάνουν λοιπόν, ρωτάει ο μεγάλος φιλόσοφος και δίνει ο ίδιος την απάντηση: όσοι ελευθερώθηκαν είναι οι φιλόσοφοι κι αυτοί έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους...
Από πότε αντίφα και αναρχικοί, εκτιμούν αρχαίους φιλοσόφους; Εδώ αρχαία στο σχολείο βλέπουνε και τα σπάνε, θέλουν αμάν και πως να καταργηθούν... Βρε, κακό που μας βρήκε.
Εντωμεταξύ να 'ουμ, πολύ πρώτη η μετάφραση του Ηρόδοτου. Ειδικά το "ηλίθιοι". Μεγάλος μάγκας ο Ηρόδοτος και καραμπουζουκλής, ήτανε μες στα πράγματα, μεγάλο αλάνι.
Προφανώς τέλος, για τον μεσιέ Καζαντζάκη, αν ζούσε στην αρχαιότητα που τα σημερινώς θεωρημένα παιδιά (έφηβοι, νεανίες) ήταν μάχιμοι και πολεμιστές, παντρεύονταν και τεκνοποιούσαν και πέφτανε στον πόλεμο, θα θεωρούσε τους πάντες άγριους, βάρβαρους κι απολίτιστους.
Πολύ σχετικοί όλοι αυτοί και ιδίως, μεταξύ των, συνδεόμενοι... Αντι-σαλάτα, αντι-αχταρμάς, μια από τα ίδια, τα πάντα όλα, ήρα και τα μυαλά στα κάγκελα!
'Οχι στον πάοκ, ναι στη ζωή, όχι στα ναρκωτικά!
πολυ ωραιο το τοπικ και πραγματικα πολυ επικαιρο, μπραβο γιαννη.
ειναι πραγματικα προφητικο ως διαβολικα επικαιρο ( δεμονας γαρ )
πολυ ενδιαφερον ειναι οτι και ο Αδωνης σε παρουσιαση της ερευνητριας Αλτανη αναφερετε στο Σπηλαιο
περιεργη αλλα ενδιαφερουσα η συμπορευση Συριζα Αδωνη Πλατωνα Αλτανη.
τελικα ειμαστε και ΓΑΜΩ τα φορουμ μιλαμε.
δεν γινονται αλλου αυτα τα πραγματα
δεν λεω οτι ειμαι σωστος και εισαι λαθος.
απλα προσπαθω να καταλαβω τι λες.....
τωρα δε και με τον Μακιαβελι , το τερματισες......
μην με παρεξηγησεις , πλακα κανω εεε!
Παντως ο Ηγεμονας του Μακιαβελι, υπηρξε εμπνευστης και του Χιτλερ και του Μουσολινι.
στο 16ο εδαφιο μαλιστα αναφερει για τον ηγετη :
ο
ΗΓΕΜΌΝΑΣ
16
Μόλις ο λαός αρχίζει να χάνει την πίστη του σε σένα, νατου τη διατηρήσεις με τη Βία. Αλλιώς, όταν ο λαός αρ χίσει να μη σε πιστεύει πια, κινδυνεύεις να πέσεις καινα τσακιστείς στους ίδιους τους θεσμούς που ο ίδιος θεσπισες......
εχω αρχισει και μπερδευομαι πολυ.
τωρα μαλιστα η εξισωση Συριζα Αδωνη Πλατωνα Αλτανη ΚΑΙ Μακιαβελι γινεται απλα
Σ Υ Ν Α Ρ Π Α Σ Τ Ι Κ Η
αρχιζω να καταλαβαινω......
διαβλεπω μια ταση, μαχης , ριξης , αντιπαραθεσης, το συστημα, εμεις , αυτοι, καλοι, κακοι.....
δεν ειναι τοσο διακριτα τα σημεια σχεδον ποτε....
η πολιτικη ιστορια διδασκει οτι η ΣΥΝΘΕΣΗ ειναι το ζητουμενο και ΟΥΧΙ η ρηξη και η αντιθεση.....
αυτο δε ειναι και ευκολο, εγω ασπρος , εσυ μαυρος, γκου γκου πολεμος.....
ας βρουμε τι μας ενωνει κατ αρχην και ας αφησουμε μετα τι μας χωριζει....
θα δουμε οτι πολλες φορες αυτα που μας ενωνουν ειναι αφανταστα θυμικα και ζωντανα....
αλλος ενας αστος , πλουσιομεγαλωμενος, αριστοκρατης που μετα εγινε και αυτος δηθεν ειρηνιστης ....
θα προτιμουσα κατι πολυ ποιο Ελληνικο....
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.......
ωχ σορυ..... τα εκοψε αυτα .....ο Φιλλης .....αλλα ...μετα , τον εκοψε ... ο Παππας...σορρυ ο πρωθυπουργος.....
κανα update δεν εχουμε, τι εγινε αυτο το παιδι....
αλλα ας αφησουμε αλλον ενα, ψυλοαποτυχημενο, ψευτοαριστεριστη... να ξαναβρει , τα χναρια της ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΧΑΜΕΝΗΣ πολιτικης του αξιοπρεπειας.
ας δουμε το
http://epicuros.gr
Κβαντική Φυσική και πνευματικότητα: δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος; Για... "υποψιασμένους" επιστημονικά και φιλοσοφικά
Επιμέλεια - έρευνα: Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου
Τι σχέση έχει η Φυσική με την πνευματικότητα; Αυτό το ερώτημα απασχόλησε τον Fritjof Capra ενώ εργαζόταν ως ερευνητής στον τομέα της Φυσικής των Στοιχειωδών Σωματιδίων.
Ήταν το έναυσμα για να ασχοληθεί με τις θρησκείες της Ανατολής καθώς ο τρόπος που οι τελευταίες περιέγραφαν την ύλη και την πραγματικότητα εμφάνιζαν μεγάλες ομοιότητες με την επιστήμη, οι οποίες μέχρι τότε δεν είχαν ερευνηθεί.
Το αποτέλεσμα των ερευνών του ήταν το έργο «Το ταό και η φυσική» που, καθώς εκδόθηκε την εποχή του θριάμβου της τεχνολογίας, προκάλεσε αίσθηση αφού υποστήριζε ότι τα φαινόμενα που απασχολούσαν τη μοντέρνα επιστήμη είχαν αναλυθεί από πνευματικές παραδόσεις αιώνες νωρίτερα.
Διαφορετικές ματιές στο Σύμπαν
Ο Capra υπογραμμίζει ότι το Σύμπαν που φαντάστηκε ο Νεύτωνας ήταν μια μηχανή από κινούμενα τμήματα που όταν γίνεται κατανοητή είναι εντελώς προβλέψιμη. Σύμφωνα με τη νευτώνεια θεωρία ό,τι συμβαίνει στο Σύμπαν έχει κάποιο σκοπό και κάθε γεγονός έχει τις συνέπειές του. Ο χώρος και ο χρόνος είναι ξεχωριστές διαστάσεις και αν κάποιος παρατηρήσει προσεκτικά θα διαπιστώσει ότι η ύλη μπορεί στα διαιρεθεί σε στοιχειώδη κομμάτια.
Η Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν από την άλλη πλευρά, έδειξε ότι όλα είναι ενέργεια που παίρνει διαφορετικές μορφές, ενώ η φύση του κόσμου δεν είναι η σταθερότητα, αλλά η αέναη κίνηση.
Οι πρώτοι ερευνητές στην Κβαντική Φυσική επιβεβαίωσαν τη θεωρία με την ανακάλυψη ότι η ύλη μπορεί να κατανοηθεί ως ένα πεδίο όπου διαφορετικές μορφές ενέργειας (πρωτόνια, ηλεκτρόνια κ.λπ.) βρίσκονται σε διαρκή κίνηση. Ανακάλυψαν μάλιστα ένα ρευστό κόσμο, στον οποίο τα στοιχειώδη σωματίδια συχνά εμφανίζονταν εκεί όπου δεν τα περιμένει κανείς, κάποιες φορές ως κυματοειδή μοτίβα.
Επιπλέον, μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο σε σχέση με το περιβάλλον τους. Με λίγα λόγια, ο κόσμος που μας περιβάλλει δεν είναι ένα σύνολο πραγμάτων και αντικειμένων, αλλά ένα πολύπλοκο δίκτυο αλληλεπιδράσεων σε συνεχή κίνηση.
Ο Capra επισημαίνει ότι ο πυρήνας ενός ατόμου, αν και είναι 100,000 φορές μικρότερος από ολόκληρο το άτομο, ουσιαστικά αποτελεί τη μάζα του. Επομένως τα αντικείμενα που θεωρούμε στερεά αποτελούνται ως επί το πλείστον από κενό διάστημα, ενώ ό,τι είναι στερεό συνήθως δονείται με φρενήρεις ρυθμούς.
Ωστόσο, για να εισάγουμε ένα από τα πολλά παράδοξα της κβαντικής επιστήμης, το κενό διάστημα έχει μια «ζωντανή» ποιότητα ενώ στοιχειώδη σωματίδια μπορούν να ξεπηδήσουν από αυτό ξαφνικά και χωρίς προφανή λόγο.
Όπως επισημαίνει και ο συγγραφέας: «Η ύλη εμφανίζεται εντελώς μεταβλητή. Όλα τα σωματίδια μπορούν να μεταμορφωθούν σε κάτι άλλο, μπορούν να δημιουργηθούν από την ενέργεια και να εξαφανιστούν μετατρεπόμενα σε ενέργεια».
Υπό αυτό το πρίσμα η διάκριση μεταξύ Ύλης και Κενού είναι δύσκολη, ενώ το ίδιο το Κενό αποκτά εξαιρετική σημασία αφού έχει ζωή από μόνο του.
Το Κενό ως δημιουργός
Μελετώντας την κοσμολογία των ανατολικών θρησκειών, ο Capra συνειδητοποίησε ότι η περιγραφή της λειτουργίας του Σύμπαντος έμοιαζε με τις παράδοξες ανακαλύψεις της Κβαντικής Μηχανικής.
Ο Βουδισμός, για παράδειγμα, μιλά εκτενώς για την έννοια της παροδικότητας και για το γεγονός ότι αιτία όλων των δεινών του ανθρώπου είναι η προσκόλλησή του σε μια φαντασίωση σταθερότητας, χωρίς να αναγνωρίζει την παροδική, τη μεταβατική διάσταση της ζωής.
Την ίδια ιδέα συναντάμε και στην κινεζική θρησκεία, που αποθεώνει τις αέναες αλλαγές στη φύση. Ο Ινδουισμός μιλά για το Κενό, που είναι ένα πεδίο δυνατοτήτων από το οποίο ξεπηδούν όλα τα πράγματα.
Στον Βουδισμό το Κενό δίνει ζωή στα πάντα. Στον Ταοϊσμό συναντάμε την άμορφη φύση του Σύμπαντος που είναι η βασική ουσία της δημιουργίας.
Το συμπέρασμά του Capra είναι ότι τα παράδοξα της κβαντικής επιστήμης αποτέλεσαν κομμάτι του θρησκειών της Ανατολής πριν από αιώνες με τη διαφορά ότι οι ανατολίτες μυστικιστές περιέγραφαν με ακρίβεια το υλικό της δημιουργίας, όχι με μαθητικές φόρμες, αλλά μέσω της μυθολογίας, της ποίησης και της τέχνης.
Από τους πολλούς στον Έναν
Όλοι οι Ανατολίτες αναγνωρίζουν ότι το Σύμπαν, παρά την εμφάνιση πολλών διαφορετικών αντικειμένων, είναι ένα αδιάσπαστο σύνολο. Ο πολιτισμό της Δύσης από την άλλη, ανέπτυξε τη διάκριση μεταξύ ύλης και πνεύματος.
Η Κβαντική Φυσική κατέρριψε αυτή την ιδέα αφού μέσα από πειράματα απέδειξε ότι, ανάλογα με τον τρόπο που αποφασίζουμε να τα δούμε, τα σωματίδια παίρνουν διαφορετικές μορφές.
Το φαινόμενο περιέγραψε ο νομπελίστας γερμανός φυσικός Heisenberg: «Αυτό που παρατηρούμε δεν είναι η φύση καθαυτή, αλλά η φύση εκτεθειμένη στον τρόπο με τον οποίο την ερευνούμε».
O Fritjof Capra
Εν ολίγοις, αυτό που παρατηρούμε υποτίθεται με αντικειμενικότητα- ίσως δεν είναι η πραγματικότητα, αλλά μια αντανάκλαση του τρόπου, με τον οποίο έχει εξελιχθεί ο νους και η σκέψη μας.
Ο άνθρωπος δεν είναι ο παρατηρητής του κόσμου, αλλά κομμάτι του. Όλα είναι Ένα, ενώ ο συνειδητός διαχωρισμός του εαυτού μας από τον υπόλοιπο κόσμο δημιουργεί μια αίσθηση κατακερματισμού.
Διαβάζουμε χαρακτηριστικά η Bhagavad Gita: «Όλες οι δράσεις γίνονται με την συμμετοχή δυνάμεων της φύσης αλλά ο άνθρωπος, χαμένος σε μια εγωιστική ψευδαίσθηση, πιστεύει ότι αυτός είναι ο πρωταγωνιστής». Κι όμως, ο κόσμος αποκτά άλλο νόημα όταν αρχίζουμε να τον αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά. Όταν βλέπουμε τον κόσμο ως Ένα δεν θα θέλουμε να βλάψουμε τον διπλανό μας ή να καταστρέψουμε το περιβάλλον, αφού έτσι θα στρεφόμαστε εναντίον της ύπαρξής μας.
Τι μπορούμε να κρατήσουμε από όλη αυτή τη σημαντική εργασία; Μυστικιστές και επιστήμονες είναι παρατηρητές της φύσης και αναλύουν τα συμπεράσματά τους στη δική τους γλώσσα.
Αν και απέχουν έτη φωτός μεταξύ τους, η εκπληκτική ομοιότητα στις περιγραφές τους δείχνει ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στο να κατανοήσουμε τι κινεί το Σύμπαν, το οποίο αποδεικνύεται ότι είναι πολύ πιο περίπλοκο απ΄ό,τι είχε φανταστεί η συμβατική Φυσική.
Σαφώς έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε που εκδόθηκε αυτό το βιβλίο. Δεν παύει ωστόσο να μας εκπλήσσει με όσα αναφέρει ενώ αποτελεί μια εξαιρετική εισαγωγή στις θρησκείες της Ανατολής.
Κβαντική Φυσική και πνευματικότητα: δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος;
................................................................................................
Όλοι οι Ανατολίτες αναγνωρίζουν ότι το Σύμπαν, παρά την εμφάνιση πολλών διαφορετικών αντικειμένων, είναι ένα αδιάσπαστο σύνολο. Ο πολιτισμό της Δύσης από την άλλη, ανέπτυξε τη διάκριση μεταξύ ύλης και πνεύματος.
Η Κβαντική Φυσική κατέρριψε αυτή την ιδέα αφού μέσα από πειράματα απέδειξε ότι, ανάλογα με τον τρόπο που αποφασίζουμε να τα δούμε, τα σωματίδια παίρνουν διαφορετικές μορφές.
Το φαινόμενο περιέγραψε ο νομπελίστας γερμανός φυσικός Heisenberg: «Αυτό που παρατηρούμε δεν είναι η φύση καθαυτή, αλλά η φύση εκτεθειμένη στον τρόπο με τον οποίο την ερευνούμε».Εν ολίγοις, αυτό που παρατηρούμε υποτίθεται με αντικειμενικότητα- ίσως δεν είναι η πραγματικότητα, αλλά μια αντανάκλαση του τρόπου, με τον οποίο έχει εξελιχθεί ο νους και η σκέψη μας.
Ο άνθρωπος δεν είναι ο παρατηρητής του κόσμου, αλλά κομμάτι του. Όλα είναι Ένα, ενώ ο συνειδητός διαχωρισμός του εαυτού μας από τον υπόλοιπο κόσμο δημιουργεί μια αίσθηση κατακερματισμού.
Διαβάζουμε χαρακτηριστικά η Bhagavad Gita: «Όλες οι δράσεις γίνονται με την συμμετοχή δυνάμεων της φύσης αλλά ο άνθρωπος, χαμένος σε μια εγωιστική ψευδαίσθηση, πιστεύει ότι αυτός είναι ο πρωταγωνιστής». Κι όμως, ο κόσμος αποκτά άλλο νόημα όταν αρχίζουμε να τον αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά. Όταν βλέπουμε τον κόσμο ως Ένα δεν θα θέλουμε να βλάψουμε τον διπλανό μας ή να καταστρέψουμε το περιβάλλον, αφού έτσι θα στρεφόμαστε εναντίον της ύπαρξής μας.
Εδώ δεν μπορώ να μην ενδώσω στον πειρασμό να επεκτείνω την συλλογιστική, πέρα από τις γενικόλογες "επιστημονικές" τοποθετήσεις, και ταυτόχρονα να την συνδέσω με το βασικό θέμα αυτού του forum.
Ένας από τους βασικούς τρόπους για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε αυτή την αδιάρρηκτη ενότητα του εαυτού μας με τον κόσμο που μας περιβάλλει (του σύμπαντος), είναι μέσα από τον ερωτισμό και το σεξ.
Και εξηγούμαι:
Το σέξ είναι το πιό δυνατό και αρχέγονο από τα ένστικτά μας που μας συνδέει με το ζωϊκό μας παρελθόν, καθόσον συνδέεται με μιά από τις βασικές λειτουργίες όλων των ζωντανών οργανισμών, την αναπαραγωγή, τη διαιώνιση και καλυτέρυση του είδους. Αυτή η λειτουργία υπάρχει σε όλα τα φυτά, στα ζώα και στον άνθρωπο (με ελάχιστες εξαιρέσεις που και πάλι η αναπαραωγή έχει σεξουαλικό χαρακτήρα με την ευρύτρη έννοια) και είναι πάντα το πιό ισχυρό ένστικτο. Αρκεί να σκεφτούμε ότι σε κάποια ζώα το αρσενικό έχει μόνο προορισμό την αναπαραγωγή και μετά από την σεξουαλική πράξη πεθαίνει. Εμείς οι ίδιοι είμαστε προϊόν σεξουαλικής πράξης. Στον άνθρωπο όμως, πέρα από την απλή αναπαραγωγική λειτουργία στο σεξ υπάρχει σε εμβρυακή μορφή και μια άλλη λειτουργία που μπορεί να τον ανυψώσει και εξυψώσει σε πνευματικό και ψυχικό επίπεδο εφόσον χρησιμοποιηθεί με κατάλληλο τρόπο, λειτουργία που δεν υπάρχει στο υπόλοιπο φυτικό και ζωϊκό βασίλειο.
Ο άνθρωπος έχει πολλές δυνατότητες διαφορετικές απ' ότι τα ζώα από τα οποία προέρχεται, τις οποίες δυνατότητες όμως πρέπει να εκπαιδεύσει και να αναπτύξει για να υπάρξουν σαν οντότητα (δηλαδή που υπάρχουν σαν δυνατότητες κι όχι σαν χαρίσματα), όπως ο νους λόγου χάρη (ή μυαλό, ή πνεύμα), το οποίο πρέπει να ασκηθεί για να αναπτυχθεί για να υπάρξει. Αυτό γίνεται αρχικά με τη ομιλούμενη γλώσσα και στη συνέχεια στην παιδική μας ηλικία συνεχίζεται με το σχολείο και την ίδια την κοινωνική ζωή. Είναι γνωστές λόγου χάρη περιπτώσεις παιδιών που μεγάλωσαν με ζώα και όταν ανακαλύφθηκαν σε προχωρημένη ηλικία πια (χωρίς να έχουν πάρει καμία εκπαίδευση) δε είχαν τίποτα που να θυμίζει άνθρωπο, και αντίθετα ήταν αδύνατο πια να αποκτήσουν οποιαδήποτε ανθρώπινη "δεξιότητα" (ομιλία, σκέψη, κλπ). Το ίδιο συμβαίνει και με το σέξ. Η κοινωνία μας όμως ενώ φροντίζει την εκπαίδευση του μυαλού μας, παραμελεί εκκωφαντικά (και εσκεμμένα) την εκπαίδευση της καρδιάς μας και του ερωτισμού μας, ο οποίος θα μπορούσε να μας δώσει τη δυνατότητα εξύψωσης ψυχικά και πνευματικά.
Για να μπορέσει η δυνατότητα ψυχικής και πνευματικής "εξύψωσης" του ανθρώπου μέσα από το σεξ να υπάρξει, πρέπει να ασκηθεί και να αναπτυχθεί, όπως ακριβώς όλες οι υπόλοιπες δυνατότητες που έχει κληρονομήσει. Η "άσκηση" και "ανάπτυξη" αυτή αφορά τον τρόπο που γίνεται το σέξ από τη μια μεριά, από την ποιότητα της σεξουαλικής πράξης από την άλλη, αλλά κυριότρο από τον βαθμό και την ποιότητα ένωσης των ερωτικών συντρόφων που την ώρα ενός κοινού (μεταξύ τους) οργασμού μπορούν για μια απειροελάχιστη στιγμή να εγκαταλείψουν τον υλικό κόσμο και να βρεθούν μέσω μιας εκστασιακής κατάστασης αιωρούμενοι στο σύμπαν και να αντιληφθούν πράγματα που είναι αδύνατον να συλλάβουν στην καθημερινότητά τους. Την στιγμή ενός τέτοιου οργασμού και μιας τέτοιας ένωσης ο εγωισμός μας πέφτει, η εγωιστική (κατακερματισμένη) οπτική μας για τον κόσμο χάνεται, κι έτσι παίρνουμε μια απειροελάχιστη ιδέα (κάτι σαν flash) της αλήθειας της ζωής και της ύπαρξης, καθώς και της ενότητας του κόσμου, του οποίου είμαστε αναπόσπαστο μέρος. Εδώ να σημειώσω πως οργασμός δεν εννοείται η εκσπερμάτωση, αλλά μια άλλη κατάσταση κορύφωσης που επιτυγχάνεται μέσα στην ερωτική πράξη και συχνότερα υπάρχει χωρίς εκσπερμάτωση. Οι γυναίκες, σαν πιό "παθητικά" και ανοιχτά στα αισθήματα πλάσματα, μπορούν να έχουν τέτοιους οργασμούς πολύ πιό εύκολα (τέτοιους οργασμούς έχουν οι γυναίκες που αποκαλούμε πολυοργασμικές), ενώ οι άντρες πρέπει να εξασκηθούν αρκετά για να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο. Κι αυτό που συμβαίνει σ' αυτή την περίπτωση δεν είναι πιά σεξ με την τετριμμένη έννοια, αλλά ερωτισμός στην καθαρή του μορφή.
Αυτές οι λειτουργίες ήταν γνωστές από την αρχή του πολιτισμού μας (6-7.000 χρόνια πριν), και μάλιστα ήταν αντικείμενο θρησκευτικών λειτουργιών σε κάποιους πολιτισμούς όπως ο ινδικός, των μάγια ή των ίνκας, αλλά έμειναν και σαν τελετουργικά απομεινάρια σε νεώτερους πολιτισμούς όπως ο δικός μας αρχαίος ελληνικός (ελευσίνια, ορφικά, διονυσιακά και άλλα μυστήρια).
Εδώ όμως υπεισέρχεται ένας άλλος παράγοντας, καθαρά κοινωνικού ωφελιμισμού. Οι άνθρωποι αν ασχολούνται με τέτοιες διαδικασίες θα είναι μεν πιό ισορροπημένοι, πιό φιλοσοφημένοι, πιό σε αρμονία με τον εαυτό τους και το περιβάλλον τους, θα αποκτούν πραγματική γνώση της ύπαρξης τους και του σύμπαντος, αλλά δεν θα είναι καθόλου "παραγωγικοί". Στο βαθμό που η επικρατούσα κοινωνική οργάνωση βασίστηκε απο αρχής του πολιτισμού μας στην εκμετάλλευση των πολλών από λίγους, οι λίγοι έπρεπε να εξασφαλίσουν την αδιατάρακτη παραγωγική λειτουργία των πολλών με διάφορους τρόπους. Έτσι η αναγωγή του σέξ σε δραστηριότητα προς αποφυγή ήταν μονόδρομος. Σε οργανωμένη και συστηματικοποιημένη μορφή βρίσκουμε πρώτη την εβραϊκή θρησκεία να έχει ανάγει το σεξ σε κάτι σαν αμαρτία που μας εμποδίζει να κερδίσουμε τον "παράδεισο" μετά θάνατον (πράγμα που κληρονόμησε ατόφιο ο χριστιανισμός), αλλά σε γενικές γραμμές όλες οι κρατούσες (επίσημεςς) θρησκείες (Ινδουϊσμός, Βουδισμός, Μωαμεθανισμός, κλπ) με παρόμοιο τρόπο έχουν ανάγει το σεξ σε αμάρτημα σχεδόν, επιτρεπόμενο μόνο για αναπαραγωγική διαδικασία, αλλιώς ελλοχεύει ο κίνδυνος του ψησίματος στις φωτιές της κόλασης. Μόνο κάποιες αρχαίες διδασκαλίες (όχι θρησκείες) όπως το Τάο, η Τάντρα ή ακόμα και το Ζεν θεωρούν τον ερωτισμό (όπως τον περιέγραψα παραπάνω) σαν μιά δραστηριότητα που εξυψώνει τον άνθρωπο.
Στη σημερινή κοινωνία που η θρησκεία πιά έχει πάψει να έχει τόση επιρροή στις συνειδήσεις των ανθρώπων, που όλοι λίγο ή πολύ δεν πιστεύουν στην κόλαση και τον παράδεισο, τουλάχιστον με τον τρόπο που κατάφερνε παλιότερα η θρησκεία να κάνει απαγορευτικά κάποια πράγματα, βρίσκονται νέα πιό "επιστημονικά" εργαλεία για να παίξουν το ρόλο που έπαιζε η θρησκεία κάποτε. Στο ψυχολογικό επίπεδο είναι η ψυχολογία και η ψυχιατρική (ενώ σε κοινωνικό επίπεδο είναι η κοινωνιολογία και η "οικονομολογική επιστήμη"), που κάνουν ακριβώς αυτό που η θρησκεία έκανε τις τελευταίες χιλιετηρίδες: να δαιμονοποιεί φαινόμενα και συμπεριφορές διασπείροντας τον φόβο και έτσι να αποτρέπονται οι "αιρετικές" πρακτικές. Έτσι όποιος έχει κάποια παραπάνω κλίση για την ερωτική ή σεξουαλική δραστηριότητα βαφτίζεται διαφορετικός στην καλύτερη περίπτωση, σεξομανής, ή "ανώμαλος" στη χειρότερη, ώστε όλοι να είμαστε προσεκτικοί και να φοβόμστε για να μην στιγματιστούμε και απομονωθούμε από την κοινωνία. Έτσι πάντα θα έχουμε κατακερματισμένη εικόνα του κόσμου μας και συνεπακόλουθα θάμαστε υπάκουοι και "παραγωγικοί".
- Ο Ερωτισμός δεν αφορά το σέξ, αφορά ψυχική ανέλιξη.
- Ο ερωτισμός περιλαμβάνει ψυχή, νου και σώμα ταυτόχρονα.
- Ο ερωτισμός είναι ένα μονοπάτι για ψυχική ανάταση και έντονη πνευματική/σωματική ηδονή.
Όλοι μας ως το τέλος της ζωής μας κουβαλάμε τα υπολείματα από τη γέννησή μας, τις μεμβράνες & το κέλυφος από τ' αυγό ενός αρχέγονου κόσμου. Πολλοί δεν καταφέρνουν ποτέ να γίνουν άνθρωποι. Παραμένουν βάτραχοι, σαύρες, μυρμήγκια. Πολλοί είναι άνθρωποι από τη μέση κι απάνω & ψάρια από τη μέση & κάτω. Ο καθένας, ωστόσο, αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια της φύσης να δημιουργήσει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Οι ρίζες μας είναι κοινές. Όλοι προερχόμαστε από την ίδια μήτρα. Το κάθε άτομο ξεπετιέται από την ίδια άβυσσο, αγωνίζεται να πετύχει το σκοπό του. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο, μα κάθε άνθρωπος μπορεί να εξηγήσει μόνο τον εαυτό του.
(ΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ, "Ντέμιαν")
Αγαπημένο βιβλίο από την εφηβεία. Σκοτεινό και μελαγχολικό...
Αγαπημένο βιβλίο από την εφηβεία. Σκοτεινό και μελαγχολικό...
Ναι μεν, αλλά Αληθινό Αριστούργημα.
:hat:
Κατ' εμέ στα 20 καλύτερα του 20ου αιώνα. Σίγουρα, ένα από τα αγαπημένα μου, με σημαντική συμβολή στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου...
Έτσι είναι. Συμφωνώ.
...Περίληψη..
Πέρα από την επιφανειακή διάκριση ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο «φωτεινό» και στο «σκοτεινό» κόσμο, ο νεαρός Εμίλ Σίνκλερ αναζητά την ολοκλήρωση, γυρεύει να βρει τον πραγματικό του εαυτό, καθώς περνά τα διαδοχικά στάδια της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας.
Ένας δρόμος κουραστικός, μια περιπέτεια του νου και της ψυχής, μια πορεία κοπιαστική. Στήριγμα, φίλος και οδηγός του ένας μεγαλύτερος μαθητής, ο Ντέμιαν. Μορφή άλλοτε θεϊκή, άλλοτε σατανική, συμβολίζει τον άνθρωπο, το μοναδικό και ξεχωριστό σημείο όπου συγκλίνουν τα φαινόμενα του σύμπαντος.
Με "ψήσατε" Το κατεβάζω να το διαβάσω.
Γιάννη , παιδιά , πάρτε και το ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ του Τατσόπουλου , πολύ καλό και κυρίως πολύ διαφωτιστικό , όχι μόνο της πολιτικής κατάστασης αλλα περισσότερο των αντιλήψεων , ιδεολογιών και ιδεοληψιών που όπως αναφέρει οδήγησαν στην .......¨ επικράτηση του λαϊκισμού, τη συστηματική εξαπάτηση του εκλογικού σώματος για την ανάληψη της εξουσίας , την εκμετάλλευση του θρησκευτικού συναισθήματος , τον εθισμό μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού στη συνωμοσιολαγνεια , την πατριδοκαπηλια και την πνευματική οκνηρία ¨.
Μου σηκώνεται η τρίχα που τα λέει ένας αριστερός , στέλεχος του ΚΚΕ επι χρόνια , μέχρι πρόσφατα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και ΝΥΝ συγγραφέας .
Ποια τρίχα, ΤΡΟΜΟ μου προκαλεί !
Γιάννη , παιδιά , πάρτε και το ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ του Τατσόπουλου , πολύ καλό και κυρίως πολύ διαφωτιστικό , όχι μόνο της πολιτικής κατάστασης αλλα περισσότερο των αντιλήψεων , ιδεολογιών και ιδεοληψιών που όπως αναφέρει οδήγησαν στην .......¨ επικράτηση του λαϊκισμού, τη συστηματική εξαπάτηση του εκλογικού σώματος για την ανάληψη της εξουσίας , την εκμετάλλευση του θρησκευτικού συναισθήματος , τον εθισμό μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού στη συνωμοσιολαγνεια , την πατριδοκαπηλια και την πνευματική οκνηρία ¨.
Μου σηκώνεται η τρίχα που τα λέει ένας αριστερός , στέλεχος του ΚΚΕ επι χρόνια , μέχρι πρόσφατα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και ΝΥΝ συγγραφέας .
Ποια τρίχα, ΤΡΟΜΟ μου προκαλεί !
Κατά βάση σοσιαλφιλελεύθερος είναι ο Τατσο...
Όσο περνούν τα χρόνια από το ΚΚΕ πάς προς τη σοσιαλδημοκρατία στον οριζόντιο άξονα ...
Κατά βάση σοσιαλφιλελεύθερος είναι ο Τατσο...
Όσο περνούν τα χρόνια από το ΚΚΕ πάς προς τη σοσιαλδημοκρατία στον οριζόντιο άξονα ...
Εγώ θα τον καθόριζα σαν σοσιαλ-νέο-φιλελεύθερο ... Είναι το ρεύμα της εποχής, απ' όταν όλα τα σοσιαλιστικά ή σοσιαλδημοκρατικά ρεύματα "ασπάστηκαν" (με κάποιες απολαυές από το σύστημα βεβαίως-βεβαίως) τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες. Όρα Hillary και δημοκρατικό κόμα στις ΗΠΑ, ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, κλπ., κλπ.
- Ο Ερωτισμός δεν αφορά το σέξ, αφορά ψυχική ανέλιξη.
- Ο ερωτισμός περιλαμβάνει ψυχή, νου και σώμα ταυτόχρονα.
- Ο ερωτισμός είναι ένα μονοπάτι για ψυχική ανάταση και έντονη πνευματική/σωματική ηδονή.
Κατά βάση σοσιαλφιλελεύθερος είναι ο Τατσο...
Όσο περνούν τα χρόνια από το ΚΚΕ πάς προς τη σοσιαλδημοκρατία στον οριζόντιο άξονα ...Εγώ θα τον καθόριζα σαν σοσιαλ-νέο-φιλελεύθερο ... Είναι το ρεύμα της εποχής, απ' όταν όλα τα σοσιαλιστικά ή σοσιαλδημοκρατικά ρεύματα "ασπάστηκαν" (με κάποιες απολαυές από το σύστημα βεβαίως-βεβαίως) τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες. Όρα Hillary και δημοκρατικό κόμα στις ΗΠΑ, ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, κλπ., κλπ.
Ο κλασικός νεοφιλελευθερισμός είναι ακραίος φιλελευθερισμός όσον αφορά την οικονομία.
Ο κλασικός φιλελευθερισμός ή η σοσιαλδημοκρατία (δεν υπάρχει στην ουσία διαφορά σε αυτά τα 2) βάζουν φραγμούς στην ασυδοσία της αγοράς με ελεγκτικούς μηχανισμούς και έλεγχο στην κυκλοφορία του κεφαλαίου. Άρα είναι στον αντίποδα του νέο-φιλελυθερισμού (ο οποίος σαν όρος είναι λίγο αδόκιμος γιατί αναφέρεται μόνο στην οικονομία και έχει γίνει λίγο trendy είναι η αλήθεια ).
Ο νέο-φιλελευθερισμός (σχολή Σικάγο σαν θεωρία και νεα - δεξιά ως εφαρμοσμένη πολιτική Θάτσερ - Ρήγκαν ) είναι εκεί όπου υπάρχουν συντηρητικές κυβερνήσεις ή πολιτικές.
Μήπως αυτές οι Ταμπελες είναι παροχημενες ποια?
Μήπως η κοινωνία είναι ποιο μπροστά από τις πινακίδες ? Μήπως να ακούμε να οραματιζόμαστε και να προχωράμε χωρίς ταμπέλες και πινακίδες ? Νομίζω ο κόσμος θέλει αξιοκρατία , κοινωνική δικαιοσύνη και κυριως πρόοδο. Ποιος νοιάζεται αν ο τάδε υπουργός είναι φιλευθερος, ΠΑΟΚτζης , ορειβάτης, ακτιβιστής για τις φώκιες και δε ξέρω εγώ τι άλλο. Θελουμε ανθρώπους έντιμους , εργατικούς και κυρίως αποτελεσματικούς. Αυτά τα αφηγήματα με μνημονιακούς , αντικαθεστωτικούς , αριστερούς (θηδεν ) , δεξιούς, και διαφορά τετοια μάλλον ακούγονται πλέον φθαρμένα και παροχημενα.
Συμφωνώ για τις ταμπέλες και τα αφηγήματα που είναι κενά περιεχομένου, άλλωστε αυτή είναι η "πεμπτουσία" του λαικισμού.
Το διάβασμα πάντως κάνει καλό, όσοι το κάνουμε να το συνεχίσουμε.
Δεν μιλάω για ταμπέλες που δεν έχουν καμία ουσία, αλλά για το περιεχόμενο της σκέψης του ανθρώπου καθώς επίσης και για την σκοπιά από την οποία βλέπει το γίγνεσθαι.
Υπάρχει ποιοτική διαφορά στην σκέψη ενός συντηρητικού θρησκόληπτου φανατικού και ενός δημοκράτη προοδευτικού, πάντοτε αναφέρομαι στο περιεχόμενο και όχι στην ετικέτα.
Αν δεν υπάρχει διαχωρισμός τότε έχουμε λαϊκισμούς και εκτρώματα τύπου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ , ψεκασμένων, συνωμοσιολόγων, Σταλινικούς και Χιτλερικούς βουλευτές μαζί στη Βουλή και γενικά γίνονται όλα ίσιωμα ...
Η περιοδεία μέρους της Διαρκούς Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής στο Καστελόριζο, τη Ρω και τη Στρογγύλη χθες δε μπορεί παρά να εκτιμηθεί ως μια ενέργεια ανέξοδου τουλάχιστον εντυπωσιασμού. Αν ίσχυε όμως μόνο αυτό, τότε μια έκφραση δυσαρέσκειας θα αρκούσε. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά.
Τουναντίον, προκύπτουν δυο κίνδυνοι που εξοργίζουν.
Η επίσκεψη της κυβέρνησης μαζί με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής στα ακριτικά νησιά ξεπλένουν ένα υπόδικο κόμμα με εγκληματική δράση. Ο συναγελασμός μαζί τους σε ένα σόου τόσο εύκολης όσο και πατριδοκάπηλης λογικής, εντάσσεται στον τρόπο παραγωγής της πολιτικής που κυριαρχεί στην ακροδεξιά ατζέντα. Η πολιτική της νομιμοποίηση, το ξέπλυμα των νεοναζί -με εθνικό μάλιστα μανδύα- δεν είναι υπόθεση ούτε γενικά της κυβέρνησης, ούτε ειδικά των βουλευτών/τριών του ΣΥΡΙΖΑ.
Το αντίστροφο χρειάζεται να γίνεται.
Επιπλέον, οι ψευτολεονταρισμοί και οι παράτες δεν μπορούν να αποτελούν τον ενδεδειγμένο τρόπο άσκησης εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Στην κρίσιμη συγκυρία που βρισκόμαστε, με τον Ερντογάν να διαμορφώνει τους όρους και τις προϋποθέσεις ενός κράτους έκτακτης ανάγκης και να εκθέτει την ευρύτερη περιοχή σε αποσταθεροποίηση, τέτοιες ενέργειες μπορούν να αποβούν και επικίνδυνες.
Η διπλωματική εγρήγορση και η ανάγκη για υπεύθυνη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, στη βάση του διεθνούς δικαίου, συνιστούν δικλείδες άμυνας και ασφάλειας.
Ας είναι κατανοητό πως το αντίβαρο στην ακροδεξιά ατζέντα είναι η εφαρμογή πολιτικών που θα αποκαθιστούν και θα διευρύνουν την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και τον ανθρωπισμό. Σε κάθε περίπτωση, η στήριξη αυτής της ατζέντας, όχι απλώς δε μας αφορά, αλλά και μας ντροπιάζει.
