Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Περνάς τη ζωή σου, συσσωρεύοντας σεξουαλικές εμπειρίες από εφήμερες και μακροχρόνιες σχέσεις, συνευρέσεις της μιας νύχτας, έναν αποτυχημένο γάμο, αγοραίο έρωτα και όταν αρχίζεις να πιστεύεις ότι έχεις ζήσει σχεδόν τα πάντα, ξαφνικά, μία καταστροφική μέρα στην οποία αποφασίζεις να κάνεις ένα ευχάριστο δώρο στον εαυτό σου για να προσθέσεις άλλη μία εμπειρία στον υπάρχοντα σωρό, συγκρούεσαι μετωπικά με κάτι πρωτόγνωρο. Κάτι ισχυρό σαν φυσική καταστροφή. Σαν σφαίρα που διαπερνά το μέτωπό σου και σε σκοτώνει ακαριαία, αφήνοντάς σε με μάτια ανοιχτά, να κοιτάς απορώντας, για πάντα το κενό. Σαν σπαθί που σε αποκεφαλίζει και σωριάζεσαι άψυχος, όμοια με μαριονέτα που της κόψαν τα σχοινιά. Κάτι που δεν περίμενες με τίποτα να σου συμβεί. Και όμως σου συνέβη… πριν από λίγο. Και δεν μπορείς να το πιστέψεις. Και λες. Τι είναι αυτό που με χτύπησε? Ήταν ανάγκη? Και τώρα? Τώρα, τι γίνεται? Να την ξαναδείς μήπως γίνει καλύτερο ή να την αποφύγεις μήπως σε βρει κανένα κακό? Πως όμως να την αποφύγεις και να στερηθείς κάτι τόσο συγκλονιστικό? Πως είναι δυνατόν ν’ αντισταθείς στο τραγούδι των σειρήνων αν δεν είσαι δεμένος?
Και ύστερα φεύγει και μένουν εκεί απέναντι μόνο δύο κατάμαυρα φλογισμένα μάτια να “φωτίζουν” το μισοσκότεινο δωμάτιο και να σε διαπερνούν, διαβάζοντας κάθε κρυφή σου σκέψη.

“Δύο αστέρια τ' ουρανού, τα ωραιότερα του,
θέλουν 'ς την γην να καταιβούν, και ως που να γυρίσουν
παρακαλούν τα μάτια της 'ς τους ουρανούς να λάμπουν.
Και τι, εάν τα μάτια της εκεί επάνω ήσαν;
Και τι, εάν κατέβαιναν ς' την κεφαλήν της τ' άστρα;
Η λάμψις του μετώπου της θα θάμπονε τ' αστέρια,
καθώς θαμπόνει λύχνου φως 'ς την λάμψιν της ημέρας,
και θα' χυναν τα μάτια της ‘ς τους ουρανούς επάνω
ένα ποτάμι φωτερόν να φέγγη τον αιθέρα,”

Μαζεύεις τα κομμάτια σου, σέρνεσαι με κόπο ως το κρεβάτι και μένεις εκεί ξαπλωμένος, να αιωρείσαι ανάμεσα στους νεκρούς και τους ζωντανούς, σε μια λανθάνουσα κατάσταση, απορώντας για αυτά που σου συνέβησαν προ ολίγου. Προσπαθείς να τα συνειδητοποιήσεις και να ξεκαθαρίσεις μέσα σου αν ήταν πραγματικότητα ή ψευδαίσθηση. Αν τα έζησες ή τα ονειρεύτηκες. Προσπαθείς να τα διαχειριστείς και να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία ακόμη απλή συνεύρεση επί πληρωμής. Μάταια. Πώς να διαχειριστείς μια εμπειρία που είναι 100 φορές πιο έντονη από την ομορφότερη εμπειρία της ζωής σου?
Οι σκέψεις στροβιλίζονται στο μυαλό σου και είναι αδύνατον να μπουν σε τάξη. Τι ήταν Θεέ μου αυτό το πράγμα? Ήταν άραγε γυναίκα με σάρκα και οστά ή μηχανή φτιαγμένη για να καταστρέφει?
Πως ήρθαν έτσι τα πάνω κάτω? Πως είναι δυνατόν τώρα, σ’ αυτή την ηλικία να είσαι αναγκασμένος να αναθεωρήσεις αμέτρητα πράγματα για τα οποία υποτίθεται ότι είχες κατασταλάξει στη ζωή σου? Ένα τελείως καινούριο είδος αληθινής, καθόλου επιτηδευμένης, αρχέγονης, ωμής ομορφιάς, που περικλείεται από απίστευτη λεπτότητα και φινέτσα. Μία συγκλονιστική γυναίκα που μετατρέπεται με μεγάλη ευκολία από πραγματική κυρία σε σεξουαλικό ανεμοστρόβιλο που σε παρασύρει στη δίνη του και σε καταπίνει χωρίς να μπορείς ν’ αντιδράσεις. Ένα υπέροχο λεπτό και εύθραυστο κορμί με τέλειες καμπύλες. Τόσο όμορφο, που νομίζεις ότι είναι ολόγραμμα που όταν πας να το αγγίξεις, το χέρι σου θα περάσει από μέσα του.
Τόσο θηλυκό, που σου προκαλεί δύσπνοια. Και όταν το αγγίξεις, η ηλεκτρική εκκένωση σε μουδιάζει ολόκληρο και σου προκαλεί ρίγη ηδονής. Σαν να μάσησες Peyote.
Και δε θέλεις να τελειώσει. Κάποια στιγμή όμως, αναπόφευκτα… τελειώνει.
Έτσι πρέπει. Να ‘σαι καλά γλυκειά μου.

Δεν μπορεί Θεέ μου. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Τι ήθελε αυτό το πλάσμα εδώ σ’ αυτό το δωμάτιο μαζί μου? Δεν μπορεί να ανήκει εδώ. Κάπου αλλού ανήκει. Πού? Δεν ξέρω. Δεν ξέρω. Σίγουρα πάντως κάπου αλλού.

Βοήθεια!!